به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بهداشت و درمان صنعت نفت شمال شرق، مرتضی علیزاده کارشناس ارشد روانشناسی این مرکز در ابتدا به فرزند پروری بر اساس آموزه های دینی اشاره کرد و گفت: بر اساس احادیث تربیت فرزندان به سه دوره تقسیم می شود که هفت سال اول زندگی دوره سیادت و آقایی، هفت سال دوم زندگی دوره تادیب و آموزش و هفت سال سوم زندگی دوره وزارت یا مشاور است.
وی انواع روش های فرزند پروری را «مستبدانه»، «آسانگیر» و«مقتدرانه» برشمرد و اظهار داشت: در روش مستبدانه رفتار والدین از نظر پذیرش و روابط نزدیک پایین، از نظر کنترل اجباری بالا و از نظر استقلال دادن پایین است.
این مدرس دانشگاه افزود: در روش آسانگیر والدین مهرورز و پذیرا هستند ولی متوقع نیستند. کنترل کمی بر رفتار فرزندان خود اعمال می کنند و به آنها اجازه می دهند در هر سنی که باشند خودشان تصمیم گیری کنند، حتی اگر هنوز قادر به انجام این کار نباشند. فرزندان این گونه خانواده ها تکانشی، نافرمان و بیش از حد پرتوقع هستند.
به گفته وی در روش مقتدرانه والدین کنترل قاطع و معقول و سازگارانه ای بر رفتار فرزند خود دارند و پذیرش و روابط نزدیک با آنان برقرار می کنند و استقلال مناسبی به فرزند خود می دهند.
علیزاده خاطر نشان کرد: برای اینکه بتوانیم با نوجوانمان ارتباط خوبی برقرار کنیم لازم است که در زندگی و فعالیت های فرزندانمان شرکت داشته باشیم، روزانه دست کم 15 دقیقه به کاری که او خواسته بپردازیم. هفته ای یک بار فعالیتی را با فرزندمان ترتیب دهیم و از فعالیت های او حمایت کنیم.
وی افزود: همواره رفتار خوب را با واکنش فوری پاسخ دهیم. هنگام صرف غذا از فرصت استفاده کرده و به تبادل خبرهای روزمره با خانواده بپردازیم. و خیلی ضروری است که مراقب زمان های پر استرس در زندگی فرزندمان باشیم.
این مشاور اظهار داشت: برنامه ریزی جلسات خانوادگی می تواند کمک بسیار خوبی در ایجاد تعامل با فرزندمان داشته باشد. به شرط آن که این جلسات زمان مشخص و محدود، مکان مناسب، محتوای معلوم، توافق بر قوانین، تقسیم کار و فعالیت لذت بخش پس از آن داشته باشد.
وی توصیه کرد: داشتن قوانین مشخص در زندگی روزمره امری مطلوب است اما ضروری است این قوانین کم، عادلانه، آسان در اطاعت کردن و پیگیری باشد.
علیزاده پیرامون کنار آمدن با هیجانات نوجوانان عنوان کرد: وقتی نوجوان آشفته است می توانید کارتان را کنار گذاشته و به او گوش داده و سکوت اختیار کنید و در صورت لزوم سوال و آنچه را که گفته اند، تکرار کنید. احساسات او را به رسمیت بشناسید و از او بپرسید آیا به کمک احتیاج دارد یا نه و اگر آرام شد، او را به سوی حل مساله هدایت کنید درغیر این صورت برای آرام شدن به وی زمان دهید.
