به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بهداشت و درمان صنعت نفت شمال شرق، دکتر مهدی نصرآبادی درباره اهداف برنامه ریزی بحران گفت: اطمینان از آمادگی یک واحد اقتصادی، جامعه یا دولت در برابر فوریت ها و بحران ها و کاهش خسارات جانی و مالی از اهداف برنامه ریزی بحران است.
وی با بیان اینکه برنامه ریزی برای بحران در سه حوزه مدیریت بحران، سیاست عمومی و محلی اهمیت بیشتری دارد، افزود: در مدیریت بحران اهداف، ساختار و استراتژی در سوانح مشخص می شود. سیاست عمومی همان مدیریت جامعه و راههای تاثیرگذاری بر رفتار دیگران برای به حداقل رساندن خطر است و برنامه ریزی و مدیریت بحران فعالیتی محلی است.
دکتر نصرآبادی با تاکید براین مساله که هر جامعه بحران زده ای باید بتواند 72 ساعت بدون کمک بیرونی روی پای خود بایستد، اظهار داشت: فرآیند برنامه ریزی مدیریت به علت تغییر تهدیدات محیطی، تغییر ابزار های مقابله، تغییر آسیب پذیری ها و تغییر دانش و تکنولوژی موثر بر راههای پاسخ به بحران هیچ گاه کامل نخواهد بود.
وی فوریت ها، بحران ها و فاجعه را انواع سوانح برشمرد و گفت: فوریت ها سوانح پیش بینی نشده ولی با گستره محدود هستند که به طور محدود رخ می دهند. مثل آتش سوزی منازل، سانحه خودرویی یا نشتی های کوچک مواد خطرناک که سازمانهای خدمات عمومی مثل پلیس و آتش نشانی و مراکز فوریتهای پزشکی به آن پاسخ می دهند.
این مقام مسوول افزود: بحران ها رویدادهای ناگهانی هستند که وضع اجتماعی عادی را مختل کرده، امکانات اجتماعی ارزشمندی را در معرض خطر قرار می دهند مثل اختلال آب شرب و فاضلاب، قطع برق و مخابرات و اختلال خدمات رسانی بیمارستان ها که می توانند امکان ادامه فعالیت های معمول زندگی را از شهروندان سلب می کند.
وی خاطر نشان کرد: فاجعه رویدادی با گستره بسیار وسیع که چند جامعه را در بر می گیرد و همزمان جامعه و خدمات اساسی را فلج می کند. ساختمان خدمات رفاهی و سلامت تخریب می شود. برنامه آمادگی و پاسخ مختل می شود. برنامه اسکان آسیب دیدگان و مراقبت های فوری پزشکی بدون استفاده می شوند. که می توان به زلزله سال 1382 بم اشاره کرد.
دکتر نصرآبادی تصریح کرد: اقدامات مربوط به مدیریت بحران شامل 4 مرحله پیشگیری، آمادگی، پاسخ و بازسازی است که وابسته به هم هستند زیرا هر مرحله شروع و پایان مطلقی ندارد.
وی در پاسخ به این سوال که چه جوامعی باید برای مدیریت بحران برنامه ریزی کنند، اظهار داشت: صاحبان یا مسوولان تمامی مجتمع ها یا اماکنی که حداقل 25 نفر ساکن یا کارمند دارند یا در ساعاتی از روز بیش از 25 نفر مراجعه کننده داشته باشند. و حداقل 6 طبقه داشته باشد و در صورتی که آسیب به سازه یا عملکرد آن برای ساکنان مناطق مجاور ایجاد خطر کند. جزو مواردی هستند که باید برای مدیریت بحران ساز و کاری مخصصوص به خود ایجاد کنند.
