مددکاری یک حرفه نیست بلکه یک هنر است و هنر عشق ورزیدن به مددجو است .
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بهداشت ودرمان صنعت نفت شمال شرق کشور ،در آستانه روز مددکاری با حسین وحدتی پیشکسوت حوزه مددکار اجتماعی بهداشت ودرمان صنعت نفت شمالشرق کشور گفتگویی داشتیم .
- چه تعریفی از مددکاری دارید ؟
مددکاری یک حرفه نیست بلکه یک هنر است و هنر عشق ورزیدن ، عشق به انسانها و بالاخص انسان های آسیب پذیر یا مددجو.مددکاری رابطه لازم دارد یک رابطه دوستانه همراه با همدلی ودرک طرف مقابل میزکار . علاقه به شنیدن ،دیدن ، حس کردن آدمهای مشکل دار ، نمیتوانی مددکار باشی تا عاشق نباشی ، نمیتوانی مشکلات یک مددجو را حل کنی وقتیکه با او همدل نباشی و این احساس یک رابطه سرشار از حس کمک کردن به دیگران ونشاندن حس اعتماد. رازداری حرفه ای ، عشق ، امید همچون تیری در قلب یک مددجو آنچنانکه تا اعماق وجودش لبریز شود از احساس مثبت بودن . مورد احترام واقع شدن و اهمیت داشتن و دوست داشتن و آنجاست که مدجو لب به سخن میگشاید و به تخلیه هیجاناتش افکارش و مشکلاتش می پردازد و مددکار بایستی در وجود او غرق شود با تمام وجود در دریای مشکلات آدمیان غور کند ولی خیس نشود و سالم از مهلکه بیرون آید . دستشان را بگیرد و به آرامی از آب بیرون آورد و خودش در آب غرق نشود .
رابطه مددکاری یک رابطه همدلانه است که منجر میشود به استقلال یک فرد بنام مددجو . قادرسازی فرد ناتوان و ناامید را می توان اینگونه بیان کرد که مددکار به جای دادن ماهی به مددجو هنر ماهیگیری را به وی می آموزد .
دست در دست او تا هنگام ایجاد توانایی و قدرت مقابله با مشکلات با شخص مددجو پیش میرود . تا او ازمرحله ای گذر کند تا بتواند بیشتر خودش را و توانائیهایش را بشناسد و در نهایت به شکوفایی برسد.
مددکاری در محیط های درمانی به مراتب زیباتر است چون طرف مقابل یک فرد بیمار یا خانواده یک فرد بیمار است که این خدمات را کمی مشکل تر می سازد و ظرافت کار است که تامل و تحمل بیشتری از سوی مددکار اجتماعی در محیط های درمانی و بیمارستانی می طلبد.
- از چه سالی مشغول بکار شدید و خلاصه فعالیت هایتان چه بود؟
از سال 1370 دراین حرفه مشغول بوده ام همواره به این اندیشیده ام که در مددجویانم احساس عزت نفس را رشد دهم تا آنها براحتی بتوانند مشکلاتشان را با من درمیان بگذارند و از بابت دادخواهی و درخواست کمک احساس خود کم بینی و کوچک شمردن خود را نداشته باشند . و این به مددجو کمک میکند تا بهتر بتواند برمشکلاتش غلبه کند . مادر یک نوجوان مبتلا به فلج اندام تحتانی و هوش سرشار که دختر 14 ساله اش را بغل میکرد، خانواده یک کودک نابالغ که در اثر هموفیلی و دریافت خون آلوده مبتلا به ایدز شده بود و آسمانی شد، مادری که فرزند عقب مانده ذهنی خود را باتمام گذاشتن صد درصد توانش در مدرسه عالی ثبت نام کرد، بیمار افسرده ای که به علت غیبت از محیط کار در آستانه اخراج بود، مشکلات خانوادگی و شغلی افراد معتاد خیانت پیشگان به کانون مقدس خانواده ،مشکلات تحصیلی ،شغلی ،کارکنان اقماری و خانواده هایشان خاطرات ملاقات با بیماران بستری در بیمارستانه همه و همه الان پس از 32 سال خدمت دراین حرفه همانند یک فیلم از برابر دیگانم رژه میرود و فکر کردن به آنها احساس خوبی به من دست میدهد و فقط افسوس من از توان و انرژی از دست رفته و نیروی جوانی است که در سن 58 سالگی دیگر در دسترسم نیست و اکنون فقط انتقال تجربیاتم میتواند آن احساس خوب اوایل کار را درمن زنده نگهدارد .
- بعنوان یک مددکار چه آرزویی دارید ؟
و اکنون که کم کم به انتها نزدیک میشوم بیشتر یک احساس نگرانی تمام وجودم را فرا می گیرد که ایکاش جوانان امروزی نیز بتوانند این احساس زیبا را با فراگیری دانش و تجربیات مددکاری در خود بوجود آورند که کمک به دیگران و باری از دوش دیگران برداشتن چه لذتی دارد . دوست دارم آنها نیز در ادامه این راه این لذت را احساس کنند و در پایان آرزویی کوچک نیز دارم که اگر برآورده شود مایه خرسندی است و آن اینکه بتوانم جانشینی برای خودم در سنگر مقدس مددکاری مشغول بکار گردد تا با انتقال تجربیاتم بهتر بتوانم از وی فرد موثری دراین حیطه مقدس برجای گذارم .