یکی از اولویت های سازمان بهداشت جهانی در پیشگیری و کنترل بیماری های جهان از سال 1993 بیماری دنگی بوده است. در سال 2005، سازمان بهداشت جهانی، بیماری دنگی را یک معضل بهداشتی با اهمیت بین الملل و مشمول مقررات بهداشت بین المللی اعلام نمود.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بهداشت و درمان صنعت نفت شمالشرق ، مهمترین راه انتقال این بیماری ویروسی، پشه ماده ای به نام آئدس اجیپتی و در مواردی پشه آئدس آلبوپیکتوس می باشد. این پشه در نزدیکی محل زندگی انسان رشد می کند. اگر پشه ای انسان آلوده به ویروس را نیش بزند، نیز می تواند آلوده شود و ویروس را به تخم های خود انتقال دهد.
سایر راه های انتقال گزارش شده دنگی، فراورده های خونی آلوده، انتقال از عضو آلوده، تماس مخاطی و در مواردی انتقال از مادر به جنین بوده است.
از علل افزایش این بیماری می توان به افزایش جمعیت شهرنشین جهان و افزایش مسافرت به خصوص مسافرت های بین المللی اشاره کرد.
این بیماری در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری دیده می شود. در حال حاضر، پشه آئدس اجیپتی در ایران، در استان های هرمزگان، سیستان و بلوچستان (چابهار و کنارک)، بوشهر (کنگان و عسلویه) و آئدس آلبوپیکتوس در استان گیلان گسترش دارد.
از ابتدای سال 1403 تا 17 تیر ماه، 146 مورد مثبت تب دنگی در ایران تشخیص داده شده است. اکثریت موارد تشخیص داده شده، سابقه سفر به کشور امارات متحده عربی داشته اند و در این کشور مبتلا شده اند. 7 مورد از بیماران، سابقه سفر به پاکستان، عمان، بنین (غرب افریقا) داشته اند. 11 بیمار، بدون سابقه سفر به خارج از کشور هستند که در شهرستان بندر لنگه استان هرمزگان تشخیص داده شده اند و انتقال محلی محسوب می شود.
بیشتر افراد مبتلا در عرض یک تا دو هفته بهبود می یابند. نرخ مرگ و میر تب دنگی کمتر از یک درصد است. از علائم بیماری می توان به تب، سردرد، درد پشت حدقه چشم، درد های استخوانی شدید اشاره کرد. کاهش گلبول های سفید، پلاکت ها و افزایش هماتوکریت می تواند پیش بیاید. در مواردی علائم شدیدتر و خونریزی دهنده و حتی سندرم شوک دنگی و اختلال عملکرد ارگان ها رخ می دهد.
تشخیص این بیماری پس از توجه به شرح حال و معاینه دقیق بالینی، با یافتن ویروس یا آنتی بادی ویروس در بدن اثبات می شود.
برای درمان این بیماری، داروی ضد ویروسی اختصاصی وجود ندارد. بیشتر تمرکز درمان روی درمان علائم بیماری است. استراحت، مصرف مایعات کافی، استامینوفن و پرهیز از مصرف مسکن هایی مانند آسپرین و ایبوپروفن توصیه می شود. در موارد علائم شدیدتر، مراجعه به مراکز درمانی و بستری لازم است. براساس مرحله بیماری و شرایط بیمار برای میزان مایع درمانی و سرعت انفوزیون مایع تصمیم گرفته میشود.
بهترین راه پیشگیری از بیماری تب دنگی، پیشگیری از افزایش جمعیت پشه های آئدس است. جلوگیری از دسترسی پشه ها به زیستگاه های مناسب برای تخم ریزی مانند مکان هایی که درآنجا آب، راکد مانده است، تخلیه و تمیز نگه داشتن ظروف و مخازن ذخیره آب خانگی، استفاده از حشره کش ها و دور کننده حشرات، استفاده از پشه بند، نصب توری درمنازل، پوشیدن لباس های بلند و روشن و روش های حفاظت فردی در مقابل پشه، از راه های کنترل و پیشگیری از بیماری هستند. برای پیشگیری از این بیماری واکسن نیز وجود دارد که نوعی از واکسن به افرادی که قبلا سابقه ابتلا به این بیماری را داشته اند تزریق می شود و مطالعات درمورد واکسن و درمان ادامه دارد.