روز 31 اردیبهشت مصادف با سالروز فتوای تاریخی امام خمینی(ره) مبنی بر جایز بودن اهدای عضو در تقویم ملی کشور به عنوان روز ملی اهدای عضو، اهدای زندگی به ثبت رسیده است.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بهداشت و درمان شمال شرق، دکتر فهیمه ثمره محمدیان- متخصص بیماریهای داخلی بهداشت ودرمان شمال شرق گفت:
اهدای عضو به معنی استفاده از بافت های سالم یک فرد برای پیوند به بیماران است. این کار هم با اعضای افراد درگذشته ممکن است و برای انجام آن هم افراد می توانند رضایت دهند و کارت اهدای عضو دریافت کنند و هم در صورت مرگ مغزی یک نفر، اعضای خانواده اش این امکان را دارند که برای اهدای عضوهای سالم او رضایت دهند.
در روز ملی اهدای عضو، بد نیست کمی به این موضوع فکر کنیم که چرا اهدای عضو مهم است و چگونه با این کار می توان بر سرنوشت بسیاری از افراد تاثیر گذاشت.
براساس بررسی های انجام شده در سال حدود پنج تا هشت هزار نفر در ایران بر اثر مرگ مغزی از دنیا می روند. از این میان 2500 تا 4000 مورد این امکان را دارند که از اعضای بدن آنها برای پیوند به دیگر بیماران استفاده شود.
با این حال تعداد سالانه اهدای داوطلبانه عضو در کشور حدود هزار مورد است درحالیکه حدود بیست و پنج هزار بیمار در کشور به پیوند عضو نیاز دارند. به دلیل نبود اهداکننده، روزانه در ایران 7 تا 10 نفر بیمار جان خود را از دست میدهند.
وی خاطر نشان کرد:
هرکسی می تواند انتخاب کند که در زمان حیات یا بعد از مرگ اهداکننده عضو باشد. افراد می توانند بخش یا تمام اعضای خود را بعداز مرگ اهدا کنند.
شرایط و ثبت نام براساس قوانین هر کشوری متفاوت است، اهدا کنندگان باید به سن قانونی رسیده باشند تا بتوانند برای اهدا تصمیم بگیرند و اهداکنندگان نباید برای این کار هیچگونه فشار روانی، اجبار یا تحمیل داشته باشد.
اهدای عضو پس از مرگ، فقط برای جان باختگانی انجام میشود که مرگ مغزی شده باشند. تشخیص مرگ مغزی از سوی پزشکان و با استفاده از تست های پزشکی معتبر ممکن است.
وی همچنین افزود :
اهداکنندگان باید از نظر جسمی و روانی سالم باشند. بیماری های خاص مانند HIV، سرطان فعال، عفونت های شدید یا بیماری عفونی فعال ممکن است مانع از اهدا شوند.
همچنین وی به این موضوع اشاره کرد که خرید و فروش اعضا در ایران ممنوع است و تنها اهدای داوطلبانه عضو مجاز است و افرادی که مایل به اهدا هستند باید در سیستم ثبت نام ملی اهدای عضو، ثبت نام کنند.
دکتر محمدیان درباره فرایند اهدای عضو گفت:
این فرایند شامل چند مرحله به هم پیوسته است، افرادی که مایل به اهدای داوطلبانه عضو هستند، چه زنده و چه پس از مرگ باید در سیستم ملی اهدای عضو ثبت شده باشند.
در مورد اهدای پس از مرگ، مرگ مغزی اهداکننده باید به طور قطعی توسط چند پزشک متخصص تایید شود.
پس از تایید اهدای عضو، تیم های پزشکی اطلاعات مربوط به اهدا کننده را با بانک اطلاعاتی گیرندگان مطابقت می دهند تا گیرنده ای که بیشترین سازگاری را با اهداکننده دارد شناسایی شود. این مورد شامل تطابق های ژنتیکی، خونی و دیگر فاکتورهای پزشکی است.
در صورت اهدای پس از مرگ، جراحی برداشت عضو پس از اطمینان از مرگ مغزی و در شرایط استیبل انجام می شود.
پس از برداشت، اعضا به سرعت و بادقت به بیمارستان محل انجام عمل پیوند منتقل می شوند و جراحی پیوند با دقت بسیار زیادی انجام می شود و پس از آن، پیگیری های دقیق برای اطمینان از پذیرش عضو توسط بدن گیرنده و جلوگیری از پس زدن عضو صورت می گیرد.
و در پایان گفت:
رایج ترین پیوندها مربوط به اندام هایی همچون کلیه، قلب، کبد و ریه است سایر پیوندها که گاهی ممکن است انجام شوند عبارتند از: پیوند پانکراس و پیوند روده باریک
افراد در زمان ثبت نام اهدای دواطلبانه عضو حتی می توانند اهدی بافت هایی مانند قرنیه ، دریچه قلب، پوست و استخوان را نیز اهدا کنند.