انسان برای زندگی موفقیت آمیز نیازمند برخورداری از آرامش، سلامت و کارآمدی در ابعاد زیستی، روانی و اجتماعی می باشد.
آرزو حسین زاده کارشناس مامایی بهداشت و درمان شمال شرق در گفتگو با پایگاه اطلاع رسانی روابط عمومی گفت: تغییرات سریع اجتماعی و فرهنگی تغییر و تحول در ساختار خانواده پیچیدگی و گسترش ارتباط انسانی، گستردگی و تنوع منابع اطلاع رسانی، افراد بویژه قشر جوان و نوجوان و سالمند را با چلش ها و استرس ها و فشارهای متعددی روبه رو کرده است.
وی افزود : مقابله موثر با این فشارها و چالش ها نیازمند توانایی های روانی- اجتماعی است. فقدان مهارتها و توانایی های عاطفی، روانی و اجتماعی افراد را در مواجهه با مسائل و مشکلات آسیب پذیر نموده و آنها را در معرض انواع اختلالات روانی، اجتماعی و رفتاری قرار می دهد. در نتیجه مقابله با این مشکلات در سطوح درمانی نه تنها هزینه های قابل ملاحظه ای از نظر نیروی انسانی و مالی بر جامعه تحمیل میکند، بلکه اثربخشی و کارآمدی آن نیز بسیار محدود و در مواردی ناچیز است.
حسین زاده بیان داشت : باتوجه به هزینه های مالی و انسانی زیاد، در سطح پیشگیری صاحب نظران و متخصصان حیطه بهداشت روانی جهان سعی کردند تمام کوشش و توجه خود در را حول محور برنامه های پیشگیری در سطح اول متمرکز سازند، برهمین اساس برنامه پیشگیری مرسوم به آموزش مهارتهای زندگی در سال 1993 به منظور ارتقای بهداشت روان و پیشگیری از آسیب های اجتماعی از سوی سازمان بهداشت جهانی(WHO) طراحی شده که در سطح وسیع در کشور های جهان مورد استفاده قرار می گیرد.
وی اظهار داشت : مهارتهای زندگی به مهارتهایی گفته میشود که باعث افزایش توانایی روانی- اجتماعی افراد میشود و فرد را قادر می سازد که بطور موثر با مقتضیات کشمکش های زندگی روبرو شود. هدف اصلی در واقع افزایش توانایی روانی اجتماعی و در نهایت پیشگیری از شکل گیری رفتارهای آسیب رسان به بهداشت و سطح سلامت و روان افراد است
حسین زاده تصریح کرد : در واقع یادگیری مهارتهای زندگی، موجب افزایش ظرفیت های روان شناختی شده و توانایی شخص را در مواجهه با انتظارات و سختی های زندگی روزمره افزایش میدهد. هر قدر ظرفیت روان شناختی بالاتر و بیشتر باشد به همان اندازه شخص قادر خواهد بود سلامت روانی- رفتاری خود را در سطح مبتدی نگه داشته و با شیوه ای مثبت، سازگارانه و کارآمد به حل وفصل مشکلات بپردازد.
وی انواع مهارتها از جمله مهارت خودآگاهی، ارتباط، روابط بین فردی، تفکر نقادانه، تفکر نقادانه،تفکر خلاق، تصمیم گیری، حل مسئله، مقابله با فشار، مقابله با هیجان های ناخوشایند و همدلی اشاره کرد و افزود:با آموزش این مهارتها و تمرین آنها در عمل افراد یاد می گیرند که زندگی صحیح یک مهارت کلی است که می توان با ماهر شدن در اجزا آن( خودآگاهی-همدلی-مقابله با هیجان های منفی و ...) به احساس رضایت و آرامش دست یافت.افزایش سلامت روانی و جسمی شامل تقویت اعتماد به خویشتن و احترام به خود- تجهیز اشخاص به ابزار و روش های مقابله با فشارها محیطی و روانی- کمک به تقویت و توسعه ارتباطات دوستانه، مفید، سالم ارتقای سطح رفتارهای سالم و مفید اجتماعی میباشد.